{jgxgal folder:=[images/stories/smoldzino] cols:=[5]}Elektrownia wodna Smołdzino jest najniżej położoną elektrownią na Łupawie. Brak dokumentów źródłowych potwierdzających datę budowy obiektów stopnia. Z informacji zebranych w terenie wynika, że stopień wybudowano w końcu XVI wieku. Pierwotnie budowle hydrotechniczne służyły do piętrzenia wody dla napędu istniejącego tu wcześniej tartaku i młyna. Po likwidacji młyna w latach 50-tych ubiegłego stulecia budowle piętrzące przejął Powiatowy Inspektorat Wodnych Melioracji w Słupsku i korzystał z nich do piętrzenia wody dla nawodnień użytków rolnych. Od 1971 roku właścicielem był Zakład Energetyczny Słupsk. W skład stopnia wchodzą : położony na prawym brzegu rzeki budynek elektrowni wodnej, Betonowy jaz czteroprzęsłowy ze stałym progiem i ruchomymi zamknięciami i betonowy jaz dwuprzęsłowy przyległy do lewego brzegu rzeki. Pomiędzy jazami usytuowana jest naturalna wyspa istniejąca przed budową elektrowni w korycie rzeki. Część podziemna elektrowni wykonana w formie monolitycznej konstrukcji betonowej mieści komory wlotowe i rury ssące 2 turbin. Konstrukcja ścian w części nadziemnej murowana z cegły ceramicznej. Wyposażenie elektrowni stanowią dwie turbiny Francisa. Jedna zbudowana w 1935 r przez niemiecką firmę Megerwek o przełyku 4,0 m3/s i mocy 64 kW. Druga turbina, wyprodukowana w Zakładach Mechanicznych w Radomsku, została zainstalowana w trakcie odbudowy elektrowni w 1957 roku. Jej przełyk wynosi 8,25 m3/s a moc 136 kW. Obok elektrowni istnieje czteroprzęsłowy betonowy jaz ze stałym progiem i ruchomymi zamknięciami zasuwowymi. W odnodze rzeki, za wyspą, wybudowano dwuprzęsłowy jaz, zwiększający przepustowość stopnia. W prawym przęśle jazu zainstalowano stalowy lewar, uruchomiany samoczynnie po przekroczeniu dopuszczalnego poziomu piętrzenia.Zdjęcia i opis pochodzą ze strony Ośrodka Technicznej Kontroli Zapór.